Οικοδομήσιμο οικόπεδο προς Πώληση

Στην Δυτική Μάνη υπάρχουν πολλά χωριά παραθαλάσσια, που διατηρούν ακόμα το παραδοσιακό τους "χρώμα" και την ιδιαιτερότητα των οικισμών της Μάνης.
Ένα από αυτά είναι και ο Άγιος Δημήτρης, ένα πολύ μικρό χωριό, "ακουμπισμένο" ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, με τον Πύργο Χρηστέα να δεσπόζει στο κέντρο του, τον καφενέ και τα εστιατόρια δίπλα στη θάλασσα, πολύ κοντά στην πιο δημοφιλή και πολυσύχναστη -από ντόπιους, Έλληνες και ξένους τουρίστες- παραλία Πανταζή.

Στο κέντρο του χωριού, εντός οικισμού φυσικά, υπάρχει ένα τετραγωνισμένο και επίπεδο, χωρίς κλίσεις, οικόπεδο προς πώληση! Αριθμεί 625 τετραγωνικά μέτρα, με "πρόσωπο" 23 μέτρα προς μία από τις πλατείες/διόδους του χωριού.
Ακριβώς επειδή είναι εντός οικισμού, ο επίδοξος αγοραστής, θα μπορέσει να χτίσει κατοικία μέχρι και 400 τετραγωνικά μέτρα, εάν επιθυμεί μεγάλη κατασκευή. Φυσικά ο υψηλός συντελεστής δόμησης το καθιστά ιδανικό για επένδυση και ίσως την κατασκευή κατοικίας ή κατοικιών προς ενοικίαση.
Το οικόπεδο βρίσκεται μόλις 70 μέτρα μακριά από όλες τις παραλίες του χωριού και εδώ να διευκρινιστεί ότι από τον όροφο μελλοντικής κατασκευής θα υπάρχει θέα προς τη θάλασσα.
Συνορεύει με σπίτια και πανέμορφους παραδοσιακούς πύργους που ανεβάζουν πολύ την αξία όλης της γειτονιάς και άρα και της συγκεκριμένης ιδιοκτησίας.

Το "messinia.mobi.gr" γράφει για τον Άγιο Δημήτρη:
Το γραφικό, μικρό ψαροχώρι του Αγίου Δημητρίου βρίσκεται νοτιοανατολικά του Αγίου Νικολάου στη Δυτική Μάνη, στη θέση της αρχαίας Πέφνου, με την βραχονησίδα της. Στον Άγιο Δημήτριο άραξε ο Πάρις με τα πλοία του και έγινε η επιβίβαση της Ωραίας Ελένης και των απαγωγέων της με προορισμό την Τροία. Στη δε βραχονησίδα του Αγίου Δημητρίου, σύμφωνα με άλλο μύθο, γεννήθηκαν οι Διόσκουροι, δίδυμοι γιοί του Δία, ήρωες της αρχαιότητας και αδέρφια της Ωραίας Ελένης.

Στον δρόμο προς την Τραχήλα, 3.5 χιλιόμετρα δυτικά, βρίσκεται το ανεκμετάλλευτο σπήλαιο «Καταφύγιο» που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της Ελλάδος, σύμφωνα με τους ειδικούς που το έχουν επισκεφθεί. Το σπήλαιο υπήρξε ιδανική κρυψώνα για πολλούς ανθρώπους, κυρίως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, για αυτό και ονομάστηκε έτσι. Το μήκος του υπολογίζεται στα 2 χιλιόμετρα. Μεγάλο τμήμα του σπηλαίου εξερευνήθηκε το 1953 από τον Γιάννη Πετροχείλου και τον Σουηδό σπηλαιολόγο K. Lindberg. Αργότερα, το 1972, η εξερεύνηση συνεχίστηκε από τον σπηλαιολόγο Ιωάννη Ιωάννου, ο οποίος το χαρακτήρισε ως: «...μνημείο της φύσης και από τα πιο σημαντικά σπήλαια που διαθέτει η χώρα μας».